Novi Vinodolski

Malownicze miasteczko na brzegach kanału Velebit w południowo-wschodniej części doliny Vinodol. Składa się z starej części na pagórku i części nowej z wybrzeżną promenadą, ośrodkami turytycznymi i z wielką ilością turystycznych domów noclegowych. Miasto ma olbrzymią tradycję ruchu turystyczneho i obfitą historię kulturalną. Pierwszy ośrodek do kąpieli został zbudowany tu w roku 1878, a dziś zrekonstruowany hotel Liszanj postawiono o kilka lat później.

Pierwsze wzmianki o osadzie jako politycznym centrze księstwa Vinodol pochodzą z r. 1288, kiedy v zamku księstwa franków istniał znany Vinodolski ustrój, pierwszy słowiański kodeks oraz ważny zabytek chorwackiego zakonu. Popisane były w spisach głagolitycznych. W roku 1988 został temu dokumentowi zbudowany pomnik na środkowym rynku. Zanim zbudowano port w roku 1868, ekonomiczne czynności odbywały się większością w głębi lądu. Fortyfikacja z 13. stulecia z kościołem jest hisorycznym jądrem teraźniejszego miasta. Zawiera muzeum etnografii. Kościół Św. Filipa i Św. Jakov wzniknął w roku 1520, później został zrekonstuowany.

Statki mogą zarzucić kotwicę przy molu lub tamy nabrzeżnej w głębokości około 3 m. Również jest możliwość ucumowania w kierunku nabrzeża w południowej części portu. Nabrzeże nie jest do końca chronione przed zachodnimi czy północno-zachodnimi wiatrami burznymi. Kiedy wieje bora i wiatry południowe, morze staje się bardzo spokojne. Do wyposażenia portu należy dźwig oraz rampa spustowa łódek. Novi Vidolski jest często punktem wyjściowym dla łódek przywiezionych samochodem.